De Geschiedenis van de Aarde, deel 5: De Martiaanse Beschaving

De Stichters

De Geschiedenis van de Aarde, deel 5: De Martiaanse Beschaving

De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

17 mei 2005

Gegroet, geliefde Scheppers! Ik neem aan dat jullie in de voorgaande delen veel intrigerende denkbeelden hebben gevonden. Zijn er meer vragen gerezen dan antwoorden? Zo ja, prima. Onthoud dat wij slechts de belangrijkste gebeurtenissen aanroeren en ons inzicht aanbieden in de grillen van de dualiteit zoals die zich gedurende miljoenen jaren heeft geopenbaard.

Sommige van jullie hebben vragen gesteld over de Orioniërs en de Draconiërs. Wij hebben deze groepen niet in detail besproken omdat dat niet nodig is. Het volstaat om duidelijk te maken dat ons oorspronkelijke DNA-experiment op een zijspoor raakte om jullie Aardse bewoordingen te gebruiken. Andere laboranten en onderzoekers kwamen in het holst van de nacht het laboratorium binnen en vernielden onze apparatuur en stalen onze monsters en voerden er hun eigen experimenten mee uit en startten hun eigen laboratoria.

Vind je onze analogie aardig? Wij hebben jullie taal en gewoonten gedurende lange tijd bestudeerd en weten hoe we de taal van jullie tijd kunnen gebruiken om onze punten duidelijk te maken. Maar het Aarde-experiment kan het beste worden begrepen als wij ons verhaal voortzetten terug in de tijd vlak na de vernietiging van Maldek.

Meer dan tien miljoen zielen verloren hun lichamen tijdens de vernietiging van Maldek. De meeste van die zielen vestigden zich op Mars, waar zich al een beschaving ontwikkelde. De zielen op Mars waren een product van onze experimenten plus groepen uit vele andere stelsels, waaronder Orion en Alpha Draconis. Die groepen hebben hun spoor vele malen achtergelaten in jullie evolutiespiraal, maar nooit in voldoende mate om jullie DNA-blauwdruk serieus te wijzigen – tenminste, nog niet.

De zielen van Maldek incarneerden op de gebruikelijke manier door zich voort te planten via de Pleiadische, Orionische en Draconische lijn van Mars. De beschaving op Mars groeide enorm, tot meer dan 100 miljoen zielen. Wij zullen het nu niet hebben over de fragmentatie van zielen, maar het volstaat om te zeggen dat de 10 miljoen zielen van Maldek fragmenteerden tot ongeveer 50% van de Martiaanse bevolking in een periode van slechts een paar duizend jaar. Naarmate de bevolking op Mars groeide, kwam de dunne atmosfeer onder druk te staan. Door hun afstand van de zon hadden Mars en Maldek dunne en kwetsbare atmosferen die de druk van een grote bevolking niet aankonden (laat staan nucleaire wapens).

Naarmate de Martiaanse beschaving bleef groeien, kwam er onrust tussen de verschillende groepen, vooral omdat veel van de Maldekische zielen de lessen van de oorlog niet hadden geleerd en hun lichamen plotseling hadden verlaten tijdens de catastrofale gebeurtenissen daar. Ofschoon de meeste zielen tussen de incarnaties worden voorgelicht, was er nog steeds een beleid van non-interferentie, behalve voor het voorkomen van een nieuwe planetaire vernietiging, en dus werden de Martiaanse bewoners tamelijk vrij gelaten zolang ze maar geen wapens ontwikkelden die de hele planeet konden vernietigen. De explosie van Maldek had de baan van Mars gewijzigd en de elektromagnetische frequentie in grote mate veranderd. Het klimaat veranderde en er werden grote kanalen gebouwd om water te transporteren van de tropische en polaire gebieden naar de tussenliggende woestijngebieden. Naarmate het klimaat steeds instabieler werd, braken er oorlogen uit om de waterrechten en namen conventionele wapens uiteindelijk snel in aantal toe.

Een heel naar soort atoombommen werd ontwikkeld door gebruik van zware metalen (uranium, plutonium, etc.) en brak er een oorlog uit waarin deze wapens werden gebruikt. Veel zielen werden gewaarschuwd door leden van de Broederschap van Licht (later de Confederatie van Planeten) en geholpen bij het bouwen van ondergrondse schuilplaatsen en uiteindelijk ondergrondse steden. De Broederschap en verwante organisaties neutraliseerden veel van de wapens om een herhaling van de Maldekische ervaring te voorkomen. Niettemin bliezen de Martianen gaten in hun atmosfeer en ontwrichtten het ecologisch evenwicht in grote mate totdat bijna al het leven aan de oppervlakte was uitgestorven. Sommige overlevenden van de atoomexplosies wisten ondergronds te komen en sloten zich aan bij degenen die daar al waren. Eenmaal onder de grond gingen ze door met het opnieuw opbouwen van hun beschaving totdat er een nieuwe orde was bereikt. Van de ongeveer 100 miljoen zielen, overleefden er ongeveer 10 miljoen die onder de grond gingen.

Om verdere aanvallen te voorkomen werden de ondergrondse steden van Mars van de buitenwereld afgesloten en slaagden wetenschappers erin om een kunstmatige atmosfeer te creëren die tot 20 miljoen zielen kon herbergen. In de loop der tijd teisterden grote zandstormen de oppervlakte van Mars en erodeerden de meeste steden en bouwwerken. Tegenwoordig zijn er nog een paar piramiden en rechthoekige bouwwerken over – voldoende om jullie wetenschappers eraan te herinneren dat daar eens leven was – ofschoon dergelijke informatie voor de bevolking is achtergehouden.

Voor wat betreft de ondergrondse steden, die bestaan nog steeds en worden heden ten dage nog steeds bewoond, maar hebben zich tot de vierde dichtheid ontwikkeld en zijn voor de meesten die onderzoek doen niet zichtbaar.

Jullie wetenschappers zullen radioactiviteit ontdekken op Mars die niet alleen door steenformaties kan worden verklaard – dit is het overblijfsel van de atoomexplosies omdat sommige van de gebruikte elementen een halveringstijd hebben van miljoenen jaren.

Wat gebeurde er met de ongeveer 90 miljoen zielen die niet ondergronds gingen? Jullie hebben het geraden – zij migreerden naar de Aarde en reïncarneerde in de smeltkroes van Pleiadische, Orionische, Draconische en andere groepen die opnieuw waren ontstaan na de ondergang van Pan.

Dit is het einde van deel 5. Wij zijn de Stichters.

Terug naar pagina De Stichters